Медиумски клуб „Шукле“
Ментор: Жаклина Линкова
„Во Москва се почувствував како Константин Миладинов, далеку од дома, но морав брзо да се снаоѓам. Го научив рускиот јазик за три месеци“, вели некогашниот ученик во ООУ „Ристо Шуклев“ од Негорци, денес професор на престижен универзитет во Москва, Живко Јанев.
Како се роди љубовта кон возовите?
Уште од мала возраст ги засакав возовите, бидејќи често патував на релација Гвгелија-Скопје и обратно. Се ме интересираше, бев љубопитен, прашував, ме засакаа и вработените во железницата, а посебно машиновозачите кои ми ја покажуваа командната табла и како функционираат возовите.
Како би ги опишал училишните денови во „Ристо Шуклев“, училиштето каде го започна своето образование?
На моето прво училиште се сеќавам со големо задоволство и гордост, затоа што ова е училиште со многу пријатна атмосфера, секој е добредојден, наставниците се прекрасни, пријателски се однесуваат кон учениците, а знаењето кое тука го добив претставуваше основа за моето понатамошно образование.
Која случка ти остави најголем впечаток од училишните денови, на што се сеќаваш со задоволство?
Има многу интересни случки од тој период, тоа беа моите најубави години. Со задоволство се сеќавам на часовите по историја со мојот наставник кој знаеше часот да го направи многу интересен, но и часовите по другите предмети, членувањето во драмската секција, екскурзиите и дружењето со соучениците…
Зошто одбра да студираш во Москва?
По завршувањето на средното образование во „Владо Тасевски“ во Скопје, како ученик на генерација ми се отворија многу можности за студирање во странство, аплицирав на повеќе универзитети, но го одбрав универзитетот во Москва. Факултетот за железнички сообраќај во Москва е најстар и најпрестижен во областа на железничкиот сообраќај, има специјализирани програми за квалитетно образование, практична настава, работа со современи технологии и софтвери.
Кој или што ти беше најголема поддршка во животот?
Татко ми сакаше да студирам во татковината, на некој друг факултет, но мајка ми ме поттикна да го следам срцето и своите желби. Но, денес и двајцата се моја голема поддршка. Ми недостига моето семејство далеку од дома и да знаете најубаво е кога си опкружен со најмилите.
Колку време ти беше потребно да го совладаш рускиот јазик?
Во Русија бев принуден да се снаоѓам сам. Морав да го научам јазикот и го научив за три месеци, па така полесно комуницирав со другите.
Што пресуди да се определиш за студии во Москва?
Како што веќе кажав, сакам да учам од најдобрите, а таа можност ја добив на Московскиот државен универзитет за железнички сообраќај-МИИТ.
На какви потешкотии наиде при твоето студирање и престој во Москва?
Далеку од дома, од најблиските, малтене се почувствував како Константин Миладинов, како што тој тоа го претставува во својата антологиска песна „Т’га за југ“, но морав брзо да се снаоѓам. За почеток користев стипендија, но морав да ја оправдам довербата. Јас сум прилагодлива личност и брзо се прилагодив на новата ситуација и новата средина. Сепак не беше воопшто лесно.
Што работиш во моментов и дали тоа те исполнува?
Денес сум дел од академскиот кадар на универзитетот, вклучен во сите обуки и други активности на универзитетот, професор на над 400 студенти.
Ако не би го работел тоа, што друго би сакал да работиш?
Јас сум уметничка душа, ако не работев во областа на железничкиот сообраќај, би работел нешто поврзано со уметност, би бил актер можеби…
Слушнавме дека си бил одличен и во драмската секција. Во која улога најмногу уживаше и во кои претстави си учествувал?
Како ученик во основното училиште бев активен учесник во драмската секција, играв во сите претстави организирани во училиштето предводени од мојата наставничка Жаклина Линкова и сите беа успешни. Но, би ја издвоил драматизацијата на текстот „Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски која ја игравме и во Гевгелија, во тогашното кино и беше одлично прифатена од публиката. Инаку и во Скопје учествував како артист во едно драмско студио во состав на Универзалната сала. Прекрасни доживувања на кои со задоволство се сеќавам.
Што би ни порачале за во иднина?
Иднината е полна со предизвици, но и препреки на кои секако ќе наидете при исполнување на своите соништа. Но, тоа не значи дека треба да се откажете на првата пречка. Бидете упорни, вредни, надоградувајте се, бидете трпеливи, чекор по чекор ќе стигнете до целта. Верувајте во себе, во своите способности, следете ги вашите желби и соништа. Тоа е клуч за успешна иднина, а понатаму и кариера.
